ontembare zee
heb je het wel eens beluisterd
dat een hart haast werd verscheurd daar,
waar zoveel onbeschrijfelijks en verdrietigs was gebeurd?
werd het je misschien ook duidelijk
hoe beperkt je eigenlijk was
toen de wond die zoveel pijn bracht
door jouw woorden niet genas?
Heb je het wel eens ervaren
dat je zinnen hebt gezegd
met de allermooiste woorden
daarin hartelijk neergelegd
dat je troostrijke gedachten
welgemeend naar voren bracht
en de ander toch tevergeefs nog
op het wonder heeft gewacht?
heb je het toen ook begrepen
dat je beter stil kunt zijn
en gewoon probeert te voelen
hoeveel ansgt er is en pijn?
als je dan de storm hoort gieren
over een woeste levenszee
sla je arm maar om die ander
zeg eens niets en huil slechts mee.....