Ik kan het niet meer.
Thuis, op school,
nergens ben ik veilig of ik kan het niet meer aan.
Ik kan nergens gaan zonder bekeken te worden.
Nergens nog kan je je mening zeggen.
Iedereen betwist je en vermaant je.
Minachting lees je af van de gezichten die naar je kijken.
Bedrog zie je daarna als je weet waar je staat.
Ik heb het nooit geweten.
Geluk vind je zelden tenzij je echte vrienden hebt.
Vriendschap is iets dierbaar,
je weet pas wat het is als het verdwijnt.
Ben ik de enige met zo een gedachte?
Ik kan het niet meer.
nergens ben ik veilig of ik kan het niet meer aan.
Ik kan nergens gaan zonder bekeken te worden.
Nergens nog kan je je mening zeggen.
Iedereen betwist je en vermaant je.
Minachting lees je af van de gezichten die naar je kijken.
Bedrog zie je daarna als je weet waar je staat.
Ik heb het nooit geweten.
Geluk vind je zelden tenzij je echte vrienden hebt.
Vriendschap is iets dierbaar,
je weet pas wat het is als het verdwijnt.
Ben ik de enige met zo een gedachte?
Ik kan het niet meer.
Reacties op dit gedicht
| Marc lambrechts : | Donderdag, januari 17, 2002 20:15 |
| nee hoor lieve nathalie,Zo zijn der vele,maar troost je , vandaag of morgen kom je de ware vriend wel tegen,en één goeie is beter dan 1000 slechte ,, het komt wel goed met je, geduld is een mooie deugd Liefs Marc | |
Over dit gedicht
| Auteur: Nktje | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 16 januari 2002 | ||
| Thema's: | ||