damp van dauw
het ochtendgloren kraakte beelden
vervlogen als de damp van dauw
drijvend op tonen zonder woorden
verstaanbaar helder gelijk kristal
daalde af tot roerloos mijmer
zwijgend in berust van tijd geborgen
liet in raken een bewegen ontstaan
tot stromend overgave aan
melancholie welde uit de bron
vurig rood in liefde blozen
met tederheid tot smelten
van ooit passioneel minnekozen
| lommert: | Maandag, december 11, 2006 20:12 |
| prachtig gedicht...ooit...het voelt zo...ach, vul maar in xxliefs willem |
|
| hiljaa: | Maandag, december 11, 2006 16:32 |
| zeeeeer mooooooi! knufleifs--hiljaa-- |
|
| remie: | Maandag, december 11, 2006 08:31 |
| een tedere terugblik...liefs remie | |
| flores: | Maandag, december 11, 2006 03:22 |
| Een mooitje.... Met mijn liefs...;) |
|
| kleinmeisje: | Maandag, december 11, 2006 00:59 |
| mooie woorden,poetisch.groetjes | |
| M@rcel: | Maandag, december 11, 2006 00:35 |
| wat een prachtig gedicht heel mooi geschreven en graag gelezen Liefs M@rcel |
|
| Auteur: maria | ||
| Gecontroleerd door: maria | ||
| Gepubliceerd op: 11 december 2006 | ||
| Thema's: | ||