Vermoordde vrienschap
Vermoordde vriendschap
Het vuur in je woorden,
ze doen me zachtjes vermoorden.
Traag en zacht,
onopgemerkt in een donkere nacht.
Benadrukkend door het koele maanlicht,
vergrauwd de mimiek van mijn gezicht.
Het mes terug geploft in míjn hart,
gericht maar zonder kracht.
Dit was niet het plan,
zelfs ik schrik er van..
Eerlijker kon ik toch niet zijn?
Of wilde je nadien nog meer pijn?
Liefde kon ik je niet schenken,
moet je echt daarom onze vriendschap wegwenken?
Hier zuchtend in de grille kou,
echt sorry dat ik niet van je hou…
zaterdag 9 december 2006, 23u51
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: *tientjeuh | 
|
|
| Gecontroleerd door: Anastacia | ||
| Gepubliceerd op: 11 december 2006 | ||
| Thema's: | ||