Verdorde struiken en wij
verdorde struiken doen me denken
aan hoe het ons is vergaan
voordat het met ons mis ging
zaten er nog bladeren aan
onze relatie wisselde vaker
net zoals als elk seizoen
maar na de stormachtige herfst
is er niets meer aan te doen
elk blad wat viel werd vertrapt
net zoals jij deed met mijn hart
dat na de winter totaal bevroor
het noodlot werd getart
ik probeerde een gezin te houden
vanwege onze drie kinderen
maar het is me niet gelukt
een scheiding was niet meer te verhinderen
Reacties op dit gedicht
| Dirk Hermans: | Maandag, december 11, 2006 14:59 |
| volg je hart je geloof het is hard wat je meemaakt maar geef de hoop niet op groetjes Dirk |
|
| remie: | Maandag, december 11, 2006 10:04 |
| je moet doen wat je hart je ingeeft....liefs remie | |
Over dit gedicht
| Auteur: Riann | 
|
|
| Gecontroleerd door: Anastacia | ||
| Gepubliceerd op: 11 december 2006 | ||
| Thema's: | ||