Pijntjes
Rare pijn
Niet te verklaren
Overal hier en daar
Hypermobiel zal dat de oorzaak zijn?
Ik weet het niet
Ik voel enkel rare pijn
Gewoon bij me duim en sleutelbeen begonnen
Ach ja dit zal wel weer wat voor mij zijn
Ik zit gewoon raar in elkaar
Soms het gevoel…
Lang niet volmaakt
Niet alleen dit is wat niet klopt
Ik ben zo vaak ziek
Gewoon wat griep
En jah hoe ik van binnen in elkaar zit?
Dat kan ik zelf niet eens verklaren
Nergens hoor ik bij
Iedereen is te anders
Niemand die mij snapt
Nergens op mijn gemak
Op school weten ze niet wat ze moeten
Nou ik geef ze de groeten
Want dan ben ik weer thuis
Daar is de geen die mij snapt
Die weet wat ik voel
En die weet wat ik bedoel
Enkel mijn Mama
Ja mijn Mama weet wat ik voel
En door enkel naar mij te kijken wat ik bedoel
Tanks dat je me Mama bent
Reacties op dit gedicht
| Frummeltje: | Donderdag, januari 17, 2002 08:39 |
| Lief hoor... Wees er maar blij mee... Ze zal er altijd voor je zijn, net als ik ... Liefs Frummeltje |
|
| Goverdina: | Donderdag, januari 17, 2002 00:12 |
| lieve Jessica Je hoeft me niet te bedanken daarvoor. Ik ben blij met jouw (en Danielle en Tanita) als dochter lieverd. liefs Goverdina |
|
| Robski: | Donderdag, januari 17, 2002 00:01 |
| Mooi gedicht voor een lief persoon... :) :) Liefs, *knuff* Robje |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Jessica de jong | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 16 januari 2002 | ||
| Thema's: | ||