graf
de dood glijd lanzaam,
langs me heen.
het bezorgt mij rillingen,
angstzweet om wat komt.
het bloed siddert,
door mijn aderen.
een gapend donker graf,
kijkt mij levensloos aan.
vanuit een scherp gelaat,
slechts schaduwen blijven.
het leven vloeit uit me weg,
het leven vermengt in de dood.
langs me heen.
het bezorgt mij rillingen,
angstzweet om wat komt.
het bloed siddert,
door mijn aderen.
een gapend donker graf,
kijkt mij levensloos aan.
vanuit een scherp gelaat,
slechts schaduwen blijven.
het leven vloeit uit me weg,
het leven vermengt in de dood.
Reacties op dit gedicht
| Hans Winter: | Vrijdag, januari 18, 2002 00:11 |
| De dood als schaduw van jezelf die opdoemt als je het licht achter je hebt. |
|
| Sheena: | Donderdag, januari 17, 2002 23:27 |
| ......... herkenbaar ... woordeloos .... vanuit de verte, een begrijpende blik ...... blijf vechten ... alle liefs, Sheena |
|
Over dit gedicht
| Auteur: linda vangheluwe | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 17 januari 2002 | ||
| Thema's: | ||