Doorweekt
zonder paraplu loop ik door de regen
mijn jas nat en mijn schoenen soppen
kan er nu gewoon even niet meer tegen
tranen stromen en het wil niet stoppen
met mijn huilend gezicht kijk ik naar boven
en vraag
hoe moet ik nu ooit weer in liefde geloven
laat me vallen op de doorweekte grond
veeg de vieze modder van men mond
en dan sluit ik mijn ogen
mijn jas nat en mijn schoenen soppen
kan er nu gewoon even niet meer tegen
tranen stromen en het wil niet stoppen
met mijn huilend gezicht kijk ik naar boven
en vraag
hoe moet ik nu ooit weer in liefde geloven
laat me vallen op de doorweekte grond
veeg de vieze modder van men mond
en dan sluit ik mijn ogen
Reacties op dit gedicht
| goudentraan: | Woensdag, december 13, 2006 15:06 |
| Is het in de liefdesleven echt zo moeilijk? Het maakt me gewoon bang om verder op te groeien. En me verder in het liefdesleven open te laten bloeien. |
|
| Fari Sohi: | Maandag, december 11, 2006 20:00 |
| mooi en poëtisch dit. Graag gelezen, liefs, fari | |
Over dit gedicht
| Auteur: Dreamlover | 
|
|
| Gecontroleerd door: michris | ||
| Gepubliceerd op: 11 december 2006 | ||
| Thema's: | ||