mijn ziel
tot in de verre eenzaamheid,
daalt mijn ziel.
ik wacht op het moment van afscheid,
wanneer mijn ziel barst uiteen.
mijn lichaam slechts een omhulsel,
verandert langzaam in een skelet.
mijn ziel is verdoemd naar de duisternis,
en in het verkeerde lichaam gezet.
daalt mijn ziel.
ik wacht op het moment van afscheid,
wanneer mijn ziel barst uiteen.
mijn lichaam slechts een omhulsel,
verandert langzaam in een skelet.
mijn ziel is verdoemd naar de duisternis,
en in het verkeerde lichaam gezet.
Reacties op dit gedicht
| Hans Winter: | Vrijdag, januari 18, 2002 00:13 |
| Je ziel is lief, dat heb ik al lang gezien door de oo-gjes van je woorden. |
|
| Jet van keken: | Donderdag, januari 17, 2002 14:07 |
| Ik was hier stil van. En poosje naar gestaard en weer gelezen. Het raakte me diep lieve Linda Heel veel liefs Jet |
|
Over dit gedicht
| Auteur: linda vangheluwe | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 17 januari 2002 | ||
| Thema's: | ||