LR Drijf me tot het uiterste
Drijf me tot het uiterste
en laat mijn woede razen
over woeste rotspartijen
en eeuwig durende velden
Laat me zakken- diep
in de grotten en mijnen
en verstop me in magma
die mijn vuur zal doven
Laat me schreeuwen
de lucht wordt met kracht
door mijn stembanden geperst
om daarna in stilte te zwijgen
Met pijn wat bleef..
Reacties op dit gedicht
| ABClisa: | Woensdag, januari 17, 2007 20:49 |
| wow~! | |
| Hanika: | Zaterdag, december 30, 2006 22:42 |
| Aardig, uitermate aardig dit gedichtje. Eindelijk eens iemand die pijn op een niet-clichématige manier kan beschrijven. Liefs, Hanika |
|
| wijnand.: | Dinsdag, december 12, 2006 17:18 |
| mooi | |
| kerima ellouise: | Dinsdag, december 12, 2006 16:54 |
| mooie powezie ! liefs, kerima ellouise |
|
| sunset: | Dinsdag, december 12, 2006 13:00 |
| Wat een angst die je hier - bijna - zelf overschreeuwt. Toppie en succes. Liefs en warme genegenheid, sunset |
|
| Dorien.: | Dinsdag, december 12, 2006 12:41 |
| Boordevol kracht. veel succes! liefs |
|
| Cora (ZIJ): | Dinsdag, december 12, 2006 12:00 |
| Heb vertrouwen heb geduld ga je eigen weg zodat je leven zich weer met liefde vult |
|
| MizzTeaQ: | Dinsdag, december 12, 2006 11:59 |
| Zo, krachtig hard deze...mooi Q! Liefs, |
|
| Amon: | Dinsdag, december 12, 2006 11:40 |
| auw | |
Over dit gedicht
| Auteur: Quadesh | 
|
|
| Gecontroleerd door: michris | ||
| Gepubliceerd op: 12 december 2006 | ||
| Thema's: | ||