en dan zou je kunnen sterven
want hoe zak je door de grond,
het liefst zou je willen stikken
in de woorden in je mond.
ga je gang en rijt me open,
wees m'n slager alsjeblief;
want als je lak hebt aan de wereld
lijken alle messen lief
en je wil ze knuffelen en aaien
tot je bloedt en vloeit en stroomt
maar je weet dat je te bang bent,
hebt je uitweg maar gedroomd.
en alles gaat zo vlotjes
en de wereld lacht zich rot
want terwijl 't voor hen perfect is
ga jij eraan kapot.
hoe loop je te verdwalen
in je innerlijke goot.
ach, vanbuiten zijn't maar schrammen
maar vanbinnen ga je dood.
achter je lippen en je tanden;
je lacht niet, lief, je grijnst,
maar de wereld is gelukkiger
als je heel je leven veinst.
ook al verdrink je in bevelen,
maar je zal ze blijven slikken.
je weet best dat je zal barsten
maar je wil ze niet doen schrikken.
je leeft dan maar "in functie van"
maar da's maar brute pech.
de dag dat ik zal breken, schat,
op die dag ben ik weg..