geel gezicht stopt de wereld
scherm fluistert “laat me even”
telefoon spreekt over het einde
van te kort dierbaar leven
waar ben ik als je schreeuwt
tussen lakens van verdriet
afstand te groot, armen te kort
troost brengen kan ik niet
Tika: | Dinsdag, december 12, 2006 22:10 |
Troost is ondefinieerbaar, dus valt het ook niet te beoordelen. Ik weet wat ik heb mogen ontvangen gisteren en vandaag, en ook op eerdere dagen, en in de toekomst zal het er ook zijn. Liefs en kus. |
|
Mathilde: | Dinsdag, december 12, 2006 22:01 |
en dit dan? x |
|
Quadesh: | Dinsdag, december 12, 2006 21:19 |
ohh zo vol gevoel!! sterkte allebei. liefs |
|
Auteur: scientist | ||
Gecontroleerd door: maneschijn | ||
Gepubliceerd op: 12 december 2006 | ||
Thema's: |