Troosteloos. Rol mijn ogen alsof het de jouwe zijn, de koude leegte en de warme dagen achterlatend. Ik zie wat jij niet ziet en jij hoort de woorden die ik niet spreken wil. Stil vergeten we de mooie sneeuwvlokken de betrokken hemel die ons slechts dikke zoutloze tranen geeft, en zwarte druppels Tot de emmer vol is, de mond overloopt van wat de vlammen dooft en het vaarwel - tot nimmer ziens – denderend versterkt. Verwerk me in het afscheid van het licht.