De spiegel
Als ik kijk in mij ogen,
Eventjes een blik in de spiegel werp.
Lijken mijn ogen zo donker,
En mijn blik zo mes scherp.
Ik voel me niet wie ik ben,
Stralend loop ik door mijn leven.
Altijd een lach op mijn mond,
Maar van binnen voel ik me zo maar heel even.
Ik hou van mijn leven,
Maar alles loopt zo verwarrend door elkaar.
Ik ben altijd zo voorzichtig,
Want eigenlijk ben ik snel breekbaar.
Als ik mijn blik dan afwend,
Voel ik die onrust in me op komen.
Dan sluit ik me af van iedereen,
En wil dan even niemand tegenkomen.
Vaak denk ik aan mijn verleden,
Hoe dat ooit allemaal is gelopen.
Maar nu weet ik zeker,
Ik had het niet anders willen laten lopen.
Zoveel dierbare mensen heb ik leren kennen,
Dus nu is het weer dat ik in die spiegel kijk.
Opeens verschijnt er een lach op mijn gezicht,
Ja, mijn leven is echt belangrijk!