Oorkondes… enzovoorts
Iemand vroeg ooit eens aan mij, hoe gaat het met je?
Een hele normale vraag als je iemand tegen komt zou je zeggen.
Dat was het ook.
Maar het vervolg van die vraag was niet normaal.
Ik zei het gaat goed met mij. Waarop die ander zei, nee het gaat niet goed. Ik vraag waarom dan niet, wat scheelt eraan?
Ik voel me niet goed. O, zeg ik, maar met mij gaat het wel goed hoor. Gelukkig zei hij.
Hoezo voel je je niet goed dan? Ik werd nieuwsgierig,maar dat is normaal als iemand zo vaag doet. Dat is dan meestal ook de bedoeling van de persoon die vaag doet. Hij wil gevraagd worden om wat te vertellen.
Daar kwam me een verhaal!!!
Ik ging vanmorgen de hond uitlaten, en op een gegeven moment wilde hij niets meer.
Wilde hij niets meer? Nee hij ging zitten en was met geen mogelijkheid meer in beweging te krijgen. Hoe kan dat nou? Dat was het nou juist! Dat wist ik niet.
Maar na een minuut of 10 ging hij wel weer verder en wat denk je?
Weet ik niet zei ik. Ik begreep niets van zijn verhaal. Wat was er nou aan de hand dan?
Er lag een hoop zei de man.
Ik keek even verbaasd en begon toen onbedaarlijk te lachen. Ik dacht dat ik er in bleef!
De man liep verontwaardigd weg.
En de hond ook.