Kille winterdagen trekken aan mijn blikveld voorbij
Het vuur van de open haard verwarmt het huis niet meer
Een diepe stilte is in de kamer geslopen
Soms lijkt de wereld, de wereld niet meer
Een vreemd gevoel besluipt mij van binnen
Een schreeuw van intens verlangen
Weerkaatst in de catacomben van mijn ziel
Waarna ik door een vreemd gevoel wordt bevangen
De antwoorden van het leven lijken verdwenen
Opgegaan in de stilte of begraven onder een hoopje zand
Gevoelens zijn ook heengegaan
Verloren in de stilte en door het vuur opgebrand
Waar ooit de deur open stond
Is alles nu afgesloten voor emoties
Zijn gevoelens weggestopt onder een hoopje zand
En vergaan voor altijd, zo lijkt het
Een leeg hart is geen slecht hart,
Maar wel een hart dat niet meer van mij houdt
Verbreek de stilte of verlaat mijn hart voorgoed