als een ballerina
dans ik het leven door
nou ja
dat is mijn streven
maar de balans
is soms ver te zoeken
door mij
door wat
waarvoor…
ik voel me dan
net het eendje
wat ooit een stralen zou
maar nu wat onhandig
de stervende zwaan vertolkt
en denkt
is dit het nou
Ria -rimpeling-: | Donderdag, december 14, 2006 20:53 |
mooi hoor.prachtig beschreven!liefs Ria | |
lommert: | Donderdag, december 14, 2006 15:29 |
dat streven van de eerst twee zinnen is helegaar niet verkeerd:) liefs van mij xxwillem |
|
Artifex: | Donderdag, december 14, 2006 13:32 |
Als het ons even tegenzit, kunnen we samen even een klompendansje doen? Liefs, Artifex. |
|
mugje: | Donderdag, december 14, 2006 11:10 |
Herkenbaar en iets verdrietig gedicht. Wel heel mooi geschreven LOVE YOU xXx tom xXx |
|
Windwhisper: | Donderdag, december 14, 2006 10:16 |
Moest eventjes glimlachen...de vertolking van de stervende zwaan is nl heel mooi, maar tja ook jouw gevoel is me niet vreemd hoor. Weet je wat dan sla ik gewoon even mijn arm om je heen. knuffie Cobie |
|
erje: | Donderdag, december 14, 2006 09:57 |
mooi mijn kleindochter lijkt af en toe ook wel een ballerina, moet steeds kijken naar haar kunsten en ze noemt zichzelf princesje liefs erje |
|
sunset: | Donderdag, december 14, 2006 09:45 |
Je bekijkt jezelf heel anders dan de anderen je zien. Want anders dan zou je, net als dat eendje, weten dat iedereen een sierlijke lieve mooie zwaan ziet. Liefs en warme knuf, sunset |
|
tulpje: | Donderdag, december 14, 2006 08:54 |
prachtig mooi verwoord liefs en een fijne dag |
|
Auteur: Annemieke van der Ven | ||
Gecontroleerd door: Sunflower | ||
Gepubliceerd op: 14 december 2006 | ||
Thema's: |