Zo ellendig
Het voelt zo ellendig
Maak me druk, weet niet waarom
Alles in mijn hoofd
Voel me zo ontzettend stom
Misschien ben ik nooit veranderd
Ben ik nog steeds diezelfde ik
Die ik veracht steeds dieper
Is het daarom dat ik schrik
Van mijn gevoel
Zo ver weg, toch zo dichtbij
Zou het niet moeten zijn
Ligt het aan mij
Dat ik angstig ben
Soms. voor alles wat ik zie
Ben ik nog wel iemand?
Dan weet ik niet meer wie…
Reacties op dit gedicht
| *alice*: | Donderdag, december 14, 2006 23:54 |
| Van binnen hoefde je niet te veranderen; daar was je al zo. Je moet jezelf alleen nog leren tonen, denk ik, maar de vraag is of dan alles op z''n plaats valt. De gevoelens die jij hebt, maar niet begrijpt, horen er zo''n beetje bij, verwacht ik. En dat meisje dat je was, dat lieve, kwetsbare meiske, hoef je echt niet te verachten, want ook zij wilde dit niet. Ik hoop dat je alsnog van jezelf houdt, die liefde kan niemand anders je geven. Veel sterkte, succes, en liefs, Alicia |
|
| Windwhisper: | Donderdag, december 14, 2006 20:43 |
| Lieve moonflower, luister je wel eens naar het liedje IK HOU VAN MIJ, want je hoeft jezelf toch niet te verachten, als mens ben je uniek een pareltje, en echt wel de moeite waard, ga eens voor de spiegel staan en kijk eens wat een kanjer dat daar staat. We hebben toch allemaal min en pluspunten, daarvoor zijn we toch mens . knuffel Cobie |
|
Over dit gedicht
| Auteur: -MoonFlower- | 
|
|
| Gecontroleerd door: benji | ||
| Gepubliceerd op: 14 december 2006 | ||
| Thema's: | ||