overvallen door enorm verdriet
gevoel van machteloosheid
zie het goede nu eventjes niet
heb iemand nodig
die mij bevrijd
word wild van het alleen zijn
had ik nu maar iemand om me heen
eenzaamheid is echt niet fijn
voel me zo vreselijk alleen
loop door het huis te schreeuwen
ben al zo lang op mezelf aangewezen
voor mijn gevoel lijkt het wel eeuwen
ben gewoon nu even voor mezelf aan het vrezen
mijn ogen kijken alleen maar donker
zo donker dat ik niets meer kan zien