Ik heb gewacht op je gewacht,
Ik ben thuis gebleven voor jou,
Ik heb uren naar de klok gestaard,
Maar praten kwam er niet van,
Ik heb echt een tijd gedacht,
Dat het aan mij lag en dat is ook waar ik het op hou,
Maar die dromen zijn al bedaard,
Want jij vind dat,dat de pot op kan.
Ik ben die klik verloren,
die echt kwam tijdens het praten,
Zomaar praten,Vaak over helemaal niets,
Waar is dat gevoel ben ik het kwijt?
Ik kan mezelf niet meer aan horen,
Mijn ego'tje heeft mijn hart verlaten,
Ik praat tegen mezelf op de fiets,
En heb alleen maar spijt.
Die goede tijd van praten en doen,
En er altijd voor elkaar zijn,
Ik mis het,de tijd voor een fatsoenlijke zoen,
Zo als dit wil ik niet verder dit doet alleen maar pijn.