ik pieker en ik denk
ik peins en ik pieker
ik denk en peins

over wat mij is overkomen
over hoe het is gebeurt
over hoe ik het zover heb laten komen
dat mijn hart in stukken is gescheurt

mensen zeggen dat gaat wel snel over
maar ik vind het knap bij wie dat gebeurt
want wonden helen niet zomaar
helemaal al worden ze steeds maar weer open gekrabt

mensen begrijpen je niet en zeggen
waarom heb je zon pijn
laat die kinderen toch stikken
jij moet je zelf toch zijn

maar als je steeds de grond in wordt geboord
gaat dat niet zomakkelijk
en wanneer de wonden eindelijk zijn genezen
worden de littenkens weer open gehaald

ik dank de gene die mij hebben geholpen
die mijn wonden verzorgt en geheelt hebben
die mij gered hebben van de nacht
en die mij het licht hebben laten zien

louise

ik heb dit gedicht opgedragen aan mn vrienden en aan omdat zij mij de laatste 4jaar lang hebben gesteund omdat ik toen pas vrienden kreeg. ook ben ik mijn lieve vriend heel dank baar omdat hij zonder het te weten het laatste stukje op zn plek legde