Verward
Flarden van gedachten schieten door m'n hoofd
Net te snel om ze te herkennen
en ze neer te zetten waar ze horen
Om me heen is het stil
Zelfs de geluiden van de nacht
zijn niet meer te horen
Ik ben in de war
weet niet wat ik moet doen
of zelfs niet wat ik nu doe
Het is zo ingewikkeld als een bol wol
alleen kan ik dit keer het uiteinde niet vinden
Ik kan het niet meer aan,
moet een manier vinden om hier uit te komen
maar het gaat niet.
en net op het moment dat ik denk
dat alles op z'n plaats valt
verschijn jij...
en kan ik weer opnieuw beginnen
Net te snel om ze te herkennen
en ze neer te zetten waar ze horen
Om me heen is het stil
Zelfs de geluiden van de nacht
zijn niet meer te horen
Ik ben in de war
weet niet wat ik moet doen
of zelfs niet wat ik nu doe
Het is zo ingewikkeld als een bol wol
alleen kan ik dit keer het uiteinde niet vinden
Ik kan het niet meer aan,
moet een manier vinden om hier uit te komen
maar het gaat niet.
en net op het moment dat ik denk
dat alles op z'n plaats valt
verschijn jij...
en kan ik weer opnieuw beginnen
Reacties op dit gedicht
| nikki: | Zaterdag, april 20, 2002 21:41 |
| heb ik nou ook altij net als ik het gevoel heb dat het echt gewoon fantastisch gaat in mijn kleine saaie verotte leventje komt er weer iets in mijn gezicht stampen dat me weer recht tot de afgrond brengt en dan mag ik, wat jij zo goed beschrijft, die hele grote bol van wol uit elkaar gaan trekken waarvan ik het uiteinde nie heb. ik herken heel veel in het gedicht prachtig beschreven xxx nikki |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Rhiannon | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 17 januari 2002 | ||
| Thema's: | ||