Gebor(g)en
Gebor(g)en
Naar het meer of
minder van mezelf
waar ik weerloos omsla, kantel
zo plons, in haar vaarwater.
Ik verdrink, verzuip
ken haar kracht niet en
ik besluit neer te vallen op
de rand van een zenuwinzinking.
En de doktertjes spelen als
ik veilig geboren ben.
Reacties op dit gedicht
| sunset: | Zaterdag, december 16, 2006 09:05 |
| ''k Snap hem, door de laatste strofe, niet helemaal. Maar dat ligt waarschijnlijk meer aan mij dan aan het verwoorde. Liefs, sunset |
|
Over dit gedicht
| Auteur: nils olbrechts | 
|
|
| Gecontroleerd door: maria | ||
| Gepubliceerd op: 16 december 2006 | ||
| Thema's: | ||