Het lijkt allemaal op een film, een opvoering, een theater,
je kijkt en je ziet, maar verder lijkt er niets,
je gelooft wel wat je ziet, maar je beseft het niet,
je rede kan het niet vatten, "it is" but you can't get it,
het dringt niet tot je door..
Je loopt door de straten iedere dag,
je ziet duizende mensen, gebouwen, allerlei dingen,
maar je ziet niet wat je niet ziet,
je ziet het onzichtbare niet, de diepere dimentie,
en doordat je ze niet ziet, voel je ze vaak ook niet,
je krijgt geen grip op het onzichtbaar bestaande,
je leeft van dag tot dag, van uur tot uur, van moment tot moment,
maar wat schuilt er achter alles,
diep in de duisternis die eigenlijk licht is,
wat schuilt er achter jezelf, je ik, je zijn,
wat schuilt er achter ons, wij die zeggen dat we mensen zijn.