(aan: Nico)
Vanuit de spelonken
diep onder in de aarde
komt een baby
in het water tot leven
naakt en van een
onbeschrijfbare schoonheid.
Niemand kan het nog zien
het is nog niet gevormd
zoals we nu zijn,
het ademt nog niet
en leeft toch in water,
wat wij niet meer kunnen.
Om jezelf te tonen
met dezelfde naaktheid
is moed nodig,
vooral voor de taboe
die we hebben aangeleerd
vanuit onze opvoeding.
Maar je hoeft je niet
helemaal uit te kleden,
om ook jezelf ‘bloot’
te geven en te laten zien.
De waarheid is ook
gevormd door het verleden.
Door deze waarheid
eerst weer jezelf te maken,
je bewust bent van jezelf
kom je ook uiteindelijk
bij het laten zien
van de pure naaktheid
van het zijn wie je bent.