Voor Maikel,
vastgenageld in het ziekenhuis bed,
Hopend op een betere toekomst,
Zinkend in de ziekte.....
Het is tijd,
tijd om te gaan.
Voor de ellende,
die voor je stil blijft staan.
Het is tijd,
tijd om door te lopen.
Lopend van de ellende,
om het weer in geluk om te kunnen dopen.
Het is tijd,
tijd om de rust nemen.
Om het geluk dat je verdient,
als prijs op te gaan claimen.
Het is tijd,
een tijd waarin we weten.
Wat tijd is,
maar waar hoop soms wordt vergeten.
Het is tijd,
tijd om door te lopen.
Om de moed erin te houden
en op het beste blijven hopen.