Het knuffeltje
Een knuffel in mijn hand
een hondje, klein en zacht.
De oogjes die naar me kijken
het mondje, dat lacht.
Gekregen van een vriendin
nu is zij er niet meer.
Niet meer bij mij
het doet me zeer.
Ze had me niet meer nodig
wilde me er niet meer erbij.
Gooide me weg als vuil
ik haat je, was het laatste wat ze zei.
De woorden klinken in mijn hoofd
keer op keer weer.
Pijn doet het van binnen
het doet me zo zeer.
een hondje, klein en zacht.
De oogjes die naar me kijken
het mondje, dat lacht.
Gekregen van een vriendin
nu is zij er niet meer.
Niet meer bij mij
het doet me zeer.
Ze had me niet meer nodig
wilde me er niet meer erbij.
Gooide me weg als vuil
ik haat je, was het laatste wat ze zei.
De woorden klinken in mijn hoofd
keer op keer weer.
Pijn doet het van binnen
het doet me zo zeer.
Reacties op dit gedicht
| sunset: | Dinsdag, december 19, 2006 09:56 |
| Tja ... Soms groeien mensen zo ver uit elkaar, ook in vriendschap, dat men denkt elkaar niet meer nodig te hebben. Treffende tonende verwoording. Liefs en knuf, sunset PS: Haat is zo destructief dat het uiteindelijk niet alleen de gehate maar ook de hater vernietigt. |
|
| fran92: | Dinsdag, december 19, 2006 09:48 |
| pijnliik droef... warme knuff liefs fran92 |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Sjonsel | 
|
|
| Gecontroleerd door: Innerchild | ||
| Gepubliceerd op: 19 december 2006 | ||
| Thema's: | ||