Met een beetje hulp
Overal waar ik kijk
zie ik pijn
overal gelijk
zal dit ooit gedaan zijn?
Overal een traan die valt
van al het verdriet
waarom roept niemand halt?
Niemand die het ziet.
Maar als we elkaar steunen
met een luisterend oor.
Altijd een schouder om op te leunen
dan komt iedereen erdoor.
zie ik pijn
overal gelijk
zal dit ooit gedaan zijn?
Overal een traan die valt
van al het verdriet
waarom roept niemand halt?
Niemand die het ziet.
Maar als we elkaar steunen
met een luisterend oor.
Altijd een schouder om op te leunen
dan komt iedereen erdoor.
Reacties op dit gedicht
| ~Marie~: | Vrijdag, januari 18, 2002 20:00 |
| als iedereen elkaar nou eens zo de schouder zou bieden? lijkt me heel mooi :) mooi gedicht! liefs Marie |
|
| sara dewil: | Vrijdag, januari 18, 2002 18:13 |
| hey, ik heb van je gedichtje genoten |
|
| rebecca: | Vrijdag, januari 18, 2002 17:37 |
| heeel juist, groot gelijk, tja moest iedereeen nu zo es denken he dan zou het snel veranderen maarja, stukje bij beetje eh liefs rebecca trouwens mooi gedicht |
|
Over dit gedicht
| Auteur: keppeke | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 18 januari 2002 | ||
| Thema's: | ||