Jammer dat je je eigen gevoel
nooit liet spreken
altijd een innerlijk gewoel
dat zich kwam wreken
Jouw vertrouwen
daarop had ik geen recht
maar hoe kun je werkelijk van iemand houden
als je steeds "stop" tegen jezelf zegt?
Als je me niet toeliet tot jou,
wat kun je dan nog verlangen van mij
hoe wil je dat ik op je bouw
is het daardoor nu voorbij?
M'n rots in de branding
die rol heb je nooit willen spelen
maar de liefde, de passie en het verlangen
kon je ook niet volledig met me delen
We snijden alle koorden door
en beginnen met een nieuwe lijn
maar wat als ik je nog hoor
wat zal ik dan nog voor je zijn?
Niemand heeft me ooit zo diep geraakt
ik heb je echt zo graag gezien
maar is dit het allemaal nog waard
al die pijn en verdriet
Ik heb je nooit kunnen vatten
maar als ik het eigenlijk probeer
als ik denk aan wat we samen hadden
dan zie ik in jou zoveel meer
meer dan je façade en je muren
meer dan de nuchtere, harde realiteit
onze gesprekken uren na uren
waren meer dan enkel tijdverdrijf
't is vreemd hoe we dan toch
de pointe hebben gemist
en pas achteraf bekekeken
beseffen dat we ons hebben vergist
Hoe kan koppigheid zo sterk zijn
dat liefde er niet meer tegenop kon?
heen & weer in circels blijven rijden
beiden zo hard en dom
Het is een harde levensles
en dit is het afscheid
aan twee kanten snijdt het mes
maar zo gaat het altijd
Het ga je goed
zonder mij weliswaar
ik hoop dat je je niet behoedt
voor liefde & gevaar
... want een risico nemen is zoveel meer...
... dan iets zeggen en dan niets meer...
Liefs,