Kop op
Niemand kan iets aan me zien.
of iets aan me merken.
Niemand kijk er in het diepste
van mijn hart.
Nee, voor de buitenwereld lijk
ik alleen maar sterker.
Maar van binnen zit mijn pijn.
Voel ik mijn verdriet van
eenzaamheid en de pijn van te
lang alleen te zijn.
Maar niemand lijkt het te merken.
Ik raak een beetje op.
Maar ik kan het niet laten merken.
Want wat betekend dan mijn
woorden.
Als ik tegen een ander zeg
Kop op.
Reacties op dit gedicht
| kleinmeisje: | Dinsdag, december 19, 2006 20:07 |
| tja,dat is een goeie,wat voor een ander geldt,kan je zelf ook toepassen,maar het valt niet mee.ik wens je veel sterkte en dat je je snel niet meer zo alleen voelt.liefs en fijne avond | |
| Windwhisper: | Dinsdag, december 19, 2006 20:06 |
| Een hele boel hoor Rinus, want als jij tegen een ander kop op zegt, dan komt het vanuit je hart....en is het welgemeend liefs Cootje |
|
Over dit gedicht
| Auteur: fluister | 
|
|
| Gecontroleerd door: michris | ||
| Gepubliceerd op: 19 december 2006 | ||
| Thema's: | ||