(in herinnering)

Lieve Tasja,

Ik mis je zo.
Ik ben verward en boos.
Waarom O god zij was nog
Zo jong.
Maar niemand die mij
een antwoord kon geven,
wat voelde ik mij dom.

Ik zat aan de tafel te dromen
Wat kan er nu nog komen.
Plotseling begon ik te zweven tot
Aan de hemelpoort, waar ik ook mocht komen.
Ik kwam daar in een mooie bloementuin,
Daar zag ik wel 100 engeltjes zij aan zij
Zij dansten en zongen mooier dan de mooiste kooren.
Hier was geen leed en pijn,
Maar vreugde en feest, o wat was dat fijn.
Tussen al die engeltjes zag ik jou mijn lieve meid,
Je lachte en zwaaide nog naar mij, en toen was het voorbij.

Lieve Tasja ik mis je zo
Maar nu weet ik, jij bent
Mijn beschermengeltje
Voor altijd.

Jantina Hiemstra