surrogaat
komende afgelopen vredigdag
ligt te rusten in mijn ziel
gekleurd door wittig hard gelach
en uitgevonden als een wiel
door de klodders liefde die
je tegen het plafond aan spoog
en mij overmanden als
een opgedroogde regenbui
ik likte liefde uit de druppels,
doch proefde slechts de eenzaamheid
die zuiver schichtig sturend
perfect naast zijn doel het einde trof
zoals
de eerlijkheid was begraven
onder mijn slecht geheugen