Wederzien
Het was al weer zo'n tijd geleden
vluchtig zoekend naar mijn naam.
Als was ik nooit verdwenen
zo zag ik daar mijn proza staan.
Het is soms als een oude vriend
die nooit echt afscheid van mij nam.
Zo zie ik nu mijn woorden
en geniet ik daar nog van.
vluchtig zoekend naar mijn naam.
Als was ik nooit verdwenen
zo zag ik daar mijn proza staan.
Het is soms als een oude vriend
die nooit echt afscheid van mij nam.
Zo zie ik nu mijn woorden
en geniet ik daar nog van.
Reacties op dit gedicht
| Fading Away: | Donderdag, januari 04, 2007 18:30 |
| Oh dat is zo heerlijk, ja, teruglezen wat je eerder schreef. Alsof je een puzzelstukje terugvindt dat je de hele puzzel doet herinneren. Koester het maar. Mooi verwoord, dit. Het lijkt een ode aan herinneringen, herinner- dingen die je nooit wil vergeten. Bijzonder. Liefs, |
|
| Melodramatically: | Maandag, januari 01, 2007 23:55 |
| Laat het genot je overmeesteren.. Liefs, |
|
| Hans Winter: | Vrijdag, december 22, 2006 19:56 |
| woorden hebben de tijd om goed gestemd te worden als je naar ze kijkt. fijne feestdagen, hans |
|
| Fjoontjuh: | Woensdag, december 20, 2006 15:56 |
| Mooi hoor!!:) | |
Over dit gedicht
| Auteur: Preaza* | 
|
|
| Gecontroleerd door: maria | ||
| Gepubliceerd op: 20 december 2006 | ||
| Thema's: | ||