Leven is niet meer mooi genoeg...
Ik werd geboren vol moed op een lief kind.
En nu krijg ik een boeket met een lint.
Ik kon het leven niet meer aan…
En nu ben ik gegaan.
Naar de wereld zonder onhel.
Een wereld daar zit ik niet met mezelf in de knel.
Hier op aarde zo’n ondragelijke pijn.
De geluk om door te leven was te klein.
Iedereen bezorgde ik alleen maar verdriet…
Iemand laten lachen kon ik niet.
Ik hou heel veel van jullie begrijp me goed…
Maar ik had in me leven gewoon echt geen moed…
Ik was van binnen helemaal kapot.
En wist uiteindelijk, dood was me lot.
En nu krijg ik een boeket met een lint.
Ik kon het leven niet meer aan…
En nu ben ik gegaan.
Naar de wereld zonder onhel.
Een wereld daar zit ik niet met mezelf in de knel.
Hier op aarde zo’n ondragelijke pijn.
De geluk om door te leven was te klein.
Iedereen bezorgde ik alleen maar verdriet…
Iemand laten lachen kon ik niet.
Ik hou heel veel van jullie begrijp me goed…
Maar ik had in me leven gewoon echt geen moed…
Ik was van binnen helemaal kapot.
En wist uiteindelijk, dood was me lot.
Reacties op dit gedicht
| [B]lack [A]ngel: | Vrijdag, januari 05, 2007 18:17 |
| mooi geschreven maar geef niet op, ik weet dat je het kan Hou je sterk [X]xxx[X] beavjou..wjenmk..!! [B]lack [A]ngel |
|
Over dit gedicht
| Auteur: pino1992 | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 20 december 2006 | ||
| Thema's: | ||