Tja hoe zal ik eens beginnen
In de berg gedachten met zwarte rotzooi binnen in
Ik sta stil
Zit vast in mijn eigen gedagdroom
Waar sta ik nu in het leven,
Wat kan ik op dit punt in de tijd ondernemen of verwachten
Ik zit met de vraag wat te doen met mijn leven
Op een bepaald gebied voelt het alsof ik me op een doodlopend spoor bevind,
In de verkeerde straat
En ik totaal niet weet waar ik ben
Ik heb het gevoel dat kleine beetje moed te missen
Om een andere richting in te slaan
Om zo het gevecht in mijn lichaam te doen stoppen
Ik wil niet meer blijven stilstaan en treuzelen
Dit levert zoveel tijdsverlies op,
Van tijd is al zo weinig gegeven
Soms ontbreekt het me gewoon aan de wilskracht om door te blijven lopen
Ik kijk te vaak achterom
Ik doe twee stappen achteruit en 1 vooruit
Aan het eind van de tunnel is vast het licht
Voelt nu als een moeilijke periode,
Een te grote opgave
Durf ik in blind vertrouwen mijn eigen weg te gaan
Te bouwen op wie ik zelf ben
Krijg ik het geloof ik in mezelf