Binnen in mij.
Ik liep vandaag, sinds lange
tijd een kerk binnen.
En nam plaats op een bank
achterin.
Als een nietig klein mensje
zat ik daar, stil en in gedachten
verzonken.
Alleen in die grote kerk.
Toen plotseling door de ramen
het zonlicht begon te spelen.
Een bonte pracht aan kleuren
speelde door de kerk.
Op het zelfde moment begon
het kerkorgel te spelen.
En een vrouwelijke sopraan
viel in.
Zuiver en vol schoonheid klonk
het ave maria door de kerk.
Stil genietend en vol bewondering
heb ik zitten luisteren.
Naar het spel van orgel en mens.
En het wonderbaarlijke schouwspel
van de zonnestralen door de glas
en loodramen van de kerk.
Binnen in mij voelde ik, terwijl ik dit
mocht aanschouwen, een innerlijke
rust.
Dankbaar dat ik dit mocht meemaken
en aanschouwen.
Heb ik een kaarsje aangestoken bij
het mariabeeld.
En met een rijk gevoel liep ik daarna
de kerk uit.
Reacties op dit gedicht
| red one: | Donderdag, december 21, 2006 23:14 |
| mooi! het zijn toch maar kleine dingen die je soms zo blij kunnen maken, heerlijk voor jou liefs redje |
|
| kleinmeisje: | Donderdag, december 21, 2006 20:00 |
| soms wordt je zomaar verrast door iets moois waar je stil van wordt.klein wondertje.liefs | |
| sunset: | Donderdag, december 21, 2006 12:20 |
| Mooie delende herkenbaarheid. Heel graag door mij gelezen. Liefs en fijne dag verder, sunset |
|
| Windwhisper: | Donderdag, december 21, 2006 08:13 |
| Wat mooi Rinus....een stil en oneidndig groot geluks gevoel.... liefs Cootje |
|
Over dit gedicht
| Auteur: fluister | 
|
|
| Gecontroleerd door: Innerchild | ||
| Gepubliceerd op: 21 december 2006 | ||
| Thema's: | ||