wie ik ben
ik sta te kijken
als een buitenstaander
naar mijn leven
hoor de mensen zeggen
wat heb je nou te klagen
je hebt
alles
een lieve man
drie fantastische kids
een leuke baan
en toch
vraag ik me
zo vaak af
is dit het nu wat het is
maar wat wil ik dan meer
respect van die man
is dat het dan wat ik vraag
of in ieder geval
dat het getoond wordt
ik weet niet meer wie ik ben
ik kijk als een buitenstaander
naar mijn gezin
weet dat ik gelukkig zou moeten zijn
met wat ik heb
alleen vraag ik me nu steeds af
is dit het dan
wie ik ben
als een buitenstaander
naar mijn leven
hoor de mensen zeggen
wat heb je nou te klagen
je hebt
alles
een lieve man
drie fantastische kids
een leuke baan
en toch
vraag ik me
zo vaak af
is dit het nu wat het is
maar wat wil ik dan meer
respect van die man
is dat het dan wat ik vraag
of in ieder geval
dat het getoond wordt
ik weet niet meer wie ik ben
ik kijk als een buitenstaander
naar mijn gezin
weet dat ik gelukkig zou moeten zijn
met wat ik heb
alleen vraag ik me nu steeds af
is dit het dan
wie ik ben
Reacties op dit gedicht
| oosiris: | Donderdag, december 21, 2006 22:26 |
| ik voel in jouw gedicht het verlangen om echt gezien te worden! Spreek dat uit. Je bent het waard! | |
| sunset: | Donderdag, december 21, 2006 13:41 |
| Verwarrende herkenbaarheid die bij velen regelmatig de kop opsteekt. Treffend tonend dit. Liefs en knuf, sunset |
|
| micina: | Donderdag, december 21, 2006 10:47 |
| Al de mensen om je heen, ze kunnen niet weten wat jij voelt ... vroeg of laat zegt je buikgevoel wel hoe het staat. | |
Over dit gedicht
| Auteur: yazii | 
|
|
| Gecontroleerd door: Anastacia | ||
| Gepubliceerd op: 21 december 2006 | ||
| Thema's: | ||