Ik ben een hopeloos geval.
Ik raak maar niet van wal.
Ja jongens zijn geïntresseerd,
maar ze zien me allemaal verkeerd.
Allemaal vinden ze me goed voor hun plezier.
Maar wat ik voel inhier?
Dat maakt niets uit voor jou.
Ik haat het gewoon dat ik van je hou!!
Wanneer je me nodig hebt, ben je er.
Vuile misbruiker!!!!
Als ik je nodig heb, ben je er nooit!
Maar je zult schrikken, want ooit...
Ooit zul je spijt krijgen, zul je me nog smeken?
Dat had je dan maar eerder moeten weten.
Ik ben niet zoals ik lijk, niet bang of verlegen.
Ik hoop dat je dat nu gaat overwegen.
De tijd gaat snel, de liefde voorbij.
Dus blijft het nu "ik" en "jij"?
Of wordt het nu toch nog een "wij"...