de schemer zette in met vleug
dalend gelijk de nevelflarden
mistgebankt tussen het helm
meegebogen naar het strand
vloed bruiste krullend met lokken
naar mijn voeten die sneller
diepte verzonken in het slik
als zijnde ik was in de ban der ruis
wind joeg door haren met rust
kalm haast zonder enig moeten
tot rammelen van steentjes
in mijn jaszak mij wekten
ik wierp ze alle zeven en groette
zoals was gewenst, vervolgd
met drie blauwe schelpen, stil
voor mijzelf en schouwde
zilt tot zilt vloeide, geluidloos
met handen vol korrels zand
éénentwintig maal fluisterend
strooide, tot kracht in dragen
en langs mijn rug, de maan
voelbaar klom en ik keerde
huiswaarts vanaf de winterzee
wijl een ster spiekte tussen de wolken
| sunset: | Vrijdag, december 22, 2006 12:38 |
| Betoverend meenemend mooi. Liefs en heel warme genegenheid, sunset |
|
| flores: | Vrijdag, december 22, 2006 03:03 |
| ;) Geniet even mee... | |
| fortuna: | Vrijdag, december 22, 2006 01:09 |
| heerlijk de wintersfeer aan zee gevoeld... Liefs |
|
| Claire Q: | Vrijdag, december 22, 2006 00:45 |
| Dit is super, en dan nog zacht uit gedrukt! liefs |
|
| M@rcel: | Vrijdag, december 22, 2006 00:22 |
| wat een pracht troost-delend gedicht Liefs M@rcel |
|
| Auteur: maria | ||
| Gecontroleerd door: maria | ||
| Gepubliceerd op: 22 december 2006 | ||
| Thema's: | ||