Verloren kind
Toen we
jou gedachten
jij
ons koningskind,
verdronken
in de rivier der stilte,
restten ons enkel
bittere tranen
en een droom
vol nachtbloemen
Want je sliep al zolang
En de roep van het leven
kon je niet meer wekken
Helaas
Je rustte eindeloos mooi
met gesloten ogen
En in onze herinnering
klonk je lied
zo kristalhelder
zo bronnenklaar
Telkens weer voerde je
onze harten mee
op de tonen
van volmaakte schoonheid
naar de witte wolk
van eeuwig verlangen
* * *
Voor alle mensen hier
die een kind verloren
Reacties op dit gedicht
| blauwoogje: | Vrijdag, december 22, 2006 19:03 |
| Prachtig!! Thx Lieve groet blauwoogje. |
|
| kerima ellouise: | Vrijdag, december 22, 2006 14:11 |
| erg mooi...woorden en gevoel om in te verdrinken... liefs, kerima ellouise |
|
| sunset: | Vrijdag, december 22, 2006 11:08 |
| Rakend troostend integer mooi. Liefs, sunset |
|
| kleinmeisje: | Vrijdag, december 22, 2006 00:55 |
| liefdevol.liefs | |
| *jessica_genders*: | Vrijdag, december 22, 2006 00:46 |
| mooi dit laat me denken aan me overleden broertje |
|
| red one: | Vrijdag, december 22, 2006 00:21 |
| ontzettend mooi lief en troostend verwoord. liefs redje |
|
Over dit gedicht
| Auteur: troebadoer | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 22 december 2006 | ||
| Thema's: | ||