storm
er raast een storm in mijn hoofd,
het maakt mij verdoofd.
het is de haat en smart,
een doorstoken hart.
ik wil het verbergen,
maar het word erger.
de hoop is zoek,
een ongelezen boek.
de kracht is zwak,
een lege zak.
de moed is broos,
en geraakt spoorloos.
waarom ben ik alles kwijt?
komt er ooit een tijd?
een tijd van gelukkig zijn,
zonder die verwrongen pijn.
het maakt mij verdoofd.
het is de haat en smart,
een doorstoken hart.
ik wil het verbergen,
maar het word erger.
de hoop is zoek,
een ongelezen boek.
de kracht is zwak,
een lege zak.
de moed is broos,
en geraakt spoorloos.
waarom ben ik alles kwijt?
komt er ooit een tijd?
een tijd van gelukkig zijn,
zonder die verwrongen pijn.
Reacties op dit gedicht
| paardekooper: | Zaterdag, januari 19, 2002 10:02 |
| Ja lieverd ik vraag me dat ook weleens af. Maar ik lees dat ook jij kinderen hebt. Alleen daar al moet je voor doorgaan hoe moeilijk het ook is. Want zij hebben toch ook niet om het leven gevraagd. En voor hun moeten we door en proberen weer net als vroeger te worden vrolijk en zonder zorgen. terkte. Ria kusje. |
|
| Frummeltje: | Zaterdag, januari 19, 2002 08:22 |
| Ik durf te zeggen dat die tijd komt, als je maar volhoudt en doorgaat... Probeer ook n beetje te kijken naar het mooie, je kindere bijvoorbeeld en de mensen die van jou houden net als ik... Liefs Frummeltje |
|
Over dit gedicht
| Auteur: linda vangheluwe | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 19 januari 2002 | ||
| Thema's: | ||