hulpkreet
ik heb zoveel vrienden,
maar kan de weg naar hen niet vinden.
mijn handen zijn gebonden,
mijn mond geschonden.
mijn wil is verloren,
de schaamte geboren.
de angst is groot,
ik ben als de dood.
ik wil mijn vrienden terug,
maar keer hen de rug.
ik bouw een muur om me heen,
van grijze rotssteen.
ze zullen mij niet meer raken,
daar zal mijn muur wel over waken.
maar ik wil dat niet,
hoor en lees mijn verdriet.
ik wil dit doorbreken,
voor de haat zich zal wreken.
ik heb dit geschreven als hulpkreet,ik kan moeilijk contact maken nu.het is net of heel mijn wezen verzet zich.en ik weet niet hoe dit te doorbreken.liefs linda
maar kan de weg naar hen niet vinden.
mijn handen zijn gebonden,
mijn mond geschonden.
mijn wil is verloren,
de schaamte geboren.
de angst is groot,
ik ben als de dood.
ik wil mijn vrienden terug,
maar keer hen de rug.
ik bouw een muur om me heen,
van grijze rotssteen.
ze zullen mij niet meer raken,
daar zal mijn muur wel over waken.
maar ik wil dat niet,
hoor en lees mijn verdriet.
ik wil dit doorbreken,
voor de haat zich zal wreken.
ik heb dit geschreven als hulpkreet,ik kan moeilijk contact maken nu.het is net of heel mijn wezen verzet zich.en ik weet niet hoe dit te doorbreken.liefs linda
Reacties op dit gedicht
| Knuffelbeertjj: | Maandag, mei 29, 2006 20:21 |
| Als je hulp nodig hebt, je mag me mailen.. het hoeft niet, succes !!! Kusjj, Anique |
|
| Huting: | Zaterdag, januari 19, 2002 17:15 |
| Echte vrienden hebben hier begrip voor Linda, daar kun je gewoon naar toe stappen. Je zult zien dat het makkelijker is dan je denkt. Begin anders bij een van ons. Stap eens door het scherm heen.. Lucht je hart, wij zijn er voor je. Liefs, Doortje |
|
| michris: | Zaterdag, januari 19, 2002 14:06 |
| In jezelf gekeerd, angst, de muur die je om je heen hebt gebouwd. Alles wat je schrijft is zo herkenbaar, en toch is het mogelijk om steen voor steen, die muur af te breken. Ik ben er aan begonnen en mijn muurtje wordt steeds een klein beetje lager. Het is een lange en moeizame weg, met vallen en opstaan. Probeer je hart open te stellen voor al die mensen die het goed met je voor hebben. Die naar jou kijken hoe je écht bent als mens, die onvoorwaardelijk in je geloven en er altijd voor je wi |
|
| Hans Winter: | Zaterdag, januari 19, 2002 11:46 |
| Jezelf afsluiten is een teken van je somberheid, een symptoom ervan zou je kunnen zeggen, heel veel mensen te kampen hebben met somberheid reageren zoals jij het beschrijft, verlangen naar anderen en het tegelijkertijd af willen houden. Een lief groetje, Hans |
|
| Sheena: | Zaterdag, januari 19, 2002 11:04 |
| Vriendschap is moeilijk als je al zo vaak bedrogen bent .. Heel logisch, al in het begin van je leven ben je zo gekwetst. Door gewoon heel rustig aan te doen en mee te gaan met de stroom, komt het allemaal vanzelf .... Wil niet te veel, te snel, je pijnen hebben zoveel jaren geduurt, dat is niet ineens weg .. Echte vrienden ... hebben geduld en wachten op de tijd, dat jij er klaar voor bent ! liefs, Sheena |
|
| Jet van keken: | Zaterdag, januari 19, 2002 10:48 |
| Lieve Linda, geef jezelf is wat tijd lieverd. En je mag me altijd mailen,maar dat weet je al. Heel veel sterkte en liefs Jet |
|
| erika: | Zaterdag, januari 19, 2002 10:09 |
| Je vrienden zijn er... en blijven er voor je...want dat zijn echte vrienden...maar sluit je niet helemaal af...want dat maakt het helemaal moeilijk voor jou... liefs erika |
|
| paardekooper: | Zaterdag, januari 19, 2002 10:05 |
| Als je wilt kun je mij altijd mailen ik wil je wel helpen. liefs ria. ben zelf ook door een hel gegaan maar er ook grotendeels weer uitgekomen. sterkte. liefs ria. |
|
| christina: | Zaterdag, januari 19, 2002 09:39 |
| Lieve schat Jou echte vrienden die hebben geduld en begrip Ze zullen je niet vergeten en op je wachten Jij gaat er komen lieverd De storm in in je hoofd zal gaan liggen En voor jou zal er een zachte warme wind gaan blazen Je bent niet alleen Linda Liefs en knuffie Christa |
|
| Dominique: | Zaterdag, januari 19, 2002 09:22 |
| zoek eens uit,ga bij jezelf eens na waarom je drempel zo groot is,waarom je zo moeilijk contact kan maken nu. maar je echte vrienden zullen en voor je staan,dat ben ik zeker. en die muur bouwen om jezelf te beschermen,zal normale reactie zijn,maar iedereen word wel eens gekwetst dat is de leerschool van ons bestaan met vallen en opstaan. sterkte veel liefs dominique |
|
| Frummeltje: | Zaterdag, januari 19, 2002 08:19 |
| Je wil ze terug, maar je bent ze nog niet echt kwijt, ze staan daar te wachten op jou, neem je tijd, doe rustig aan, het komt wel weer goed ... Veel liefs Frummeltje |
|
Over dit gedicht
| Auteur: linda vangheluwe | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 19 januari 2002 | ||
| Thema's: | ||