Als alles teveel wordt
Als de zon je geen warmte meer geeft
Maar enkel de tijd nog laat leven
Als alles pijn doet, alles begeeft
's Morgens bibberen, 's avonds beven
Als je 's morgens naar de avond tracht
En deze dag liever had vermeden
Als de regen enkel nattigheid bracht
Het doen groeien werd vergeten
Dan is 't moment gekomen
't Moment gekomen om te gaan
Op zoek naar 't altijd wonen
En immer liggen, nooit meer staan
Maar enkel de tijd nog laat leven
Als alles pijn doet, alles begeeft
's Morgens bibberen, 's avonds beven
Als je 's morgens naar de avond tracht
En deze dag liever had vermeden
Als de regen enkel nattigheid bracht
Het doen groeien werd vergeten
Dan is 't moment gekomen
't Moment gekomen om te gaan
Op zoek naar 't altijd wonen
En immer liggen, nooit meer staan
Reacties op dit gedicht
| Evi: | Zondag, januari 20, 2002 21:33 |
| prachtig geschreven....... k word dr stil van, k*s en heel veel liefs Evi | |
| waterval: | Zondag, januari 20, 2002 02:36 |
| met ingehouden adem gelezen... | |
| Anastacia: | Zaterdag, januari 19, 2002 19:35 |
| Spijtig dat ik me op deze manier moet begrepen voelen. Vanop afstand steun ik je om de ravage die in je omgaat te kunnen overwinnen. | |
Over dit gedicht
| Auteur: DirkAnne | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 19 januari 2002 | ||
| Thema's: | ||