Sleutel van mijn slot
Gesloten en verborgen blijft
mijn hart kracht halen uit
de liefde die ik betracht
te ontvangen, tevergeefs
niemand zal mij kunnen redden
uit de greep van duisternis;
het slot blijft gesloten
(de toegang ken ik alleen)
laat me verstoppen en rennen
uit angst naar nergens; denken
aan dromen die ik hopen blijf
met de sleutel van mijn hart.
*Geschreven n.a.v. een kettinkje van mij. Een slotje met een sleuteltje erbij, wat veel betekent voor me.*
Reacties op dit gedicht
| __xMegan: | Zaterdag, december 23, 2006 16:17 |
| ik heb net een hoop van je gedichten gelezen ik vind ze heel erg mooi ××× |
|
| sunset: | Zaterdag, december 23, 2006 14:32 |
| Tonend delend droef-mooi en zo verlangend verwoord. Liefs en mijn genegenheid, sunset |
|
| Andrea Gerrits: | Zaterdag, december 23, 2006 14:21 |
Top! |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Elise, | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 23 december 2006 | ||
| Thema's: | ||