hoop van een roos
en weten dat het voorbij ismaar blijven voelen naar de droombloemblaadje na bloemblaadjetot het veld volledig kaalgeplukt isteleurstelling komt naast me gelegenik gun het geen blik, enkel mijn rugde tranen zijn voor het grasmag ik het toeval noemenwanneer hoop op me neerkomtin de vorm van een rode roosen nog maar twee blaadjes overblijvenhij is me vergetenhij is me niet vergeten
Reacties op dit gedicht
| Hans Winter: | Zaterdag, december 23, 2006 21:49 |
| vergeten ben je wellicht een terug te halen herinnering, vervuld van falen een weten hoe het goed was te doen, en nog toch? hans |
|
| Klaes: | Zaterdag, december 23, 2006 19:23 |
| het lijkt op knopen tellen hij van mij ,hij houd niet van mij etc... met warme kerstgroet/klaes |
|
| sunset: | Zaterdag, december 23, 2006 16:34 |
| Integer maar o zo droef verlangend verwoord en neergezet. Liefs en warme knuf, sunset |
|
Over dit gedicht
| Auteur: *zwarte schaduw* | 
|
|
| Gecontroleerd door: michris | ||
| Gepubliceerd op: 23 december 2006 | ||
| Thema's: | ||