Vaarwel Gwen
Vaarwel
Ik ben net men vriendin verloren,
maar ze heeft er zelf voor gekozen,
ze was niet gelukkig met haar leven,
ondanks alle vriendschap die ik haar heb gegeven.
Ze is me dankbaar voor de leuke tijden,
maar ik probeer de tranen te vermijden.
Ik zie het niet meer zitten,
want er is altijd iemand die toch nog op je moet vitten.
Zij heeft de beslissing genomen,
maar ik wenste dat het nooit zover zou komen.
Ik heb echt heel veel spijt,
had ik maar enkele dagen meer tijd.
Maar ze is weg,
ze bestaat niet meer,
toch vraag ik een uitleg,
ik voel enkel een dode sfeer.
Wat mis ik haar,
wat wij hadden was voor ons wonderbaar.
Ik ben blij dat ik haar leven beter kon maken,
maar boos op mezelf dat ik niet verder kon geraken.
Het is mijn schuld,
en dat is net iets dat ik van mezelf niet meer duld.
Hopelijk vind je nu de rust en kalmte die je vroeg,
je hebt een lange reis voor de boeg.
Ga naar het licht,
en laat het schitteren op je lachende gezicht.
Lach als nooit tevoren,
voor de laatse keer,
want jij hebt voor een ander leven gekozen,
nog één lach,
voor de laatse keer.
(Opgedragen aan Gwen Verbraecken, men vriendin die op dinsdag 15/01/02 is overleden. Ik had beter moeten doen, maar het is te laat. Ik zal je nooit vergeten)
Ik ben net men vriendin verloren,
maar ze heeft er zelf voor gekozen,
ze was niet gelukkig met haar leven,
ondanks alle vriendschap die ik haar heb gegeven.
Ze is me dankbaar voor de leuke tijden,
maar ik probeer de tranen te vermijden.
Ik zie het niet meer zitten,
want er is altijd iemand die toch nog op je moet vitten.
Zij heeft de beslissing genomen,
maar ik wenste dat het nooit zover zou komen.
Ik heb echt heel veel spijt,
had ik maar enkele dagen meer tijd.
Maar ze is weg,
ze bestaat niet meer,
toch vraag ik een uitleg,
ik voel enkel een dode sfeer.
Wat mis ik haar,
wat wij hadden was voor ons wonderbaar.
Ik ben blij dat ik haar leven beter kon maken,
maar boos op mezelf dat ik niet verder kon geraken.
Het is mijn schuld,
en dat is net iets dat ik van mezelf niet meer duld.
Hopelijk vind je nu de rust en kalmte die je vroeg,
je hebt een lange reis voor de boeg.
Ga naar het licht,
en laat het schitteren op je lachende gezicht.
Lach als nooit tevoren,
voor de laatse keer,
want jij hebt voor een ander leven gekozen,
nog één lach,
voor de laatse keer.
(Opgedragen aan Gwen Verbraecken, men vriendin die op dinsdag 15/01/02 is overleden. Ik had beter moeten doen, maar het is te laat. Ik zal je nooit vergeten)
Reacties op dit gedicht
| mie: | Maandag, januari 21, 2002 15:57 |
| Isabel, ik vind het verschrikkelijk voor jou! maar weet dat jij hier zeker niet de schuldige bent! bij iemand die zelfmoord pleegt, is er niet altijd iemand schuldig, die persoon ziet het leven gewoon niet zitten en wil er uit weg! ik ben er zeker van dat jij ontzettend goed voor haar bent geweest! ze mag heel blij zijn dat ze jou had! veel sterkte!! dikke kus xxx | |
| chiara32: | Zaterdag, januari 19, 2002 20:18 |
| Het is niet jouw schuld, dit gedicht bewijst dat je heel veel om haar gaf.Het is een gevoel dat ze diep binnenin hebben en daar kan vaak niemand iets aan doen.Ik weet hoe je je voelt, heb hetzelfde aan de hand gehad met mijn vriend, maar besef nu dat we niet meer kunnen doen. Als je er over wilt praten ofzo, je mag me altijd mailen. Een dikke knuffel en heel veel sterkte met het verwerken. | |
Over dit gedicht
| Auteur: Isabel | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 19 januari 2002 | ||
| Thema's: | ||