Huilende gedachtes,
vage herinneringen,
ver weg hier vandaan,
in het diepst,
van mijn hart,
verstopt achter een deurtje,
met vele sleutels,
ben jij diegene,
die ze open maakt,
en kijkt wat er achter schuilt,
of ben ik zo bang,
om het niet toe te laten,
bang om mijn werkelijke ik,
te laten zien.. aan jou,
de pijnen die ik heb gevoeld,
verstop ik liever,
en laat ze aan niemand zien,
kruip liever in mijn schulpje,
die zo warm en vredevol aanvoelt,
maar kom ik er dan nog wel uit,
om mezelf te laten zien,
zoals ik werkelijk bent.