de os en de ezel
Uit de diepste duisternis is licht geboren,
in die lange nacht liep ik als kind verloren,
als iedereen vrolijk rond de kerstboom zat,
hield ik mij afkerig en speelde met de kat.
Ik vond geen wijsheid in de grote verhalen
van kribbe en heiland, maar was gefascineerd
door os en ezel, toekijkend ongegeneerd,
op herders koningen en gouden missalen.
als de priester plechtig over menswording las
rekende ik mij tot de dieren die onbewogen
van haver en gerst aten, en om hun lijven
die warmte gaven, waren gegijseld als broeikas.
Waarin ik geloofde vond ik in hun ogen:
goedheid, onwetend van het menselijk drijven.
Reacties op dit gedicht
| mamsiemomo: | Dinsdag, december 26, 2006 12:32 |
| Prachtig, bijzonder.... Liefs en fijne dagen, Mo |
|
| kerima ellouise: | Maandag, december 25, 2006 12:07 |
| en nu we groot zijn...vinden we wijsheid in het kind zijn... mooi dit ! liefs, kerima ellouise |
|
| sunset: | Maandag, december 25, 2006 11:59 |
| Apart maar schitterend en graag gelezen Kerstgedicht. Liefs en een vredige gezegende eerste Kerstdag voor jou en de jouwen, sunset |
|
Over dit gedicht
| Auteur: conan | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 25 december 2006 | ||
| Thema's: | ||