Altijd weer dat verdriet
Telkens opnieuw dat verdriet
Telkens opnieuw die pijn
Gewoon omdat jij niet zeker weet
Dat je wel bij me wil zijn
Iemand iets verwijten
‘t is makkelijk om te doen
Mijn verleden achterlaten
Dat heb ik nu vandoen
Op de mooiste momenten
sla je ineens helemaal om
Geen enkele aanleiding gegeven
Verdorie wat voel ik me dan dom
Dat ik het weer geloofd heb
Dat je echt om me geeft
Je moest eens weten hoe diep vanbinnen
Alles dan schokt en beeft
Ik vraag het me vaak af
Of telkens weer die pijn
Het nog wel waard is
Nooit zeker dat jij er zal zijn
Telkens opnieuw die pijn
Gewoon omdat jij niet zeker weet
Dat je wel bij me wil zijn
Iemand iets verwijten
‘t is makkelijk om te doen
Mijn verleden achterlaten
Dat heb ik nu vandoen
Op de mooiste momenten
sla je ineens helemaal om
Geen enkele aanleiding gegeven
Verdorie wat voel ik me dan dom
Dat ik het weer geloofd heb
Dat je echt om me geeft
Je moest eens weten hoe diep vanbinnen
Alles dan schokt en beeft
Ik vraag het me vaak af
Of telkens weer die pijn
Het nog wel waard is
Nooit zeker dat jij er zal zijn
Reacties op dit gedicht
| miranda: | Donderdag, februari 07, 2002 19:47 |
| heel mooi verwoord. dacht dat ik enige was die zoiets voelde maar nee dus. niet dat ik blij ben of zo dat je zo voelt. maar ik weet wel hoe het voelt. |
|
| Wim Meeus: | Zaterdag, januari 19, 2002 18:40 |
| Hey zipke, Take a look and see ... You've got a friend in me. You know I'm just a phonecall away. And I'll be there day after day. XXXXX en knuffff Groetjes van Wim Talk to me, little angel of mine. |
|
Over dit gedicht
| Auteur: zipidi | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 19 januari 2002 | ||
| Thema's: | ||