Na al die keren..
Ik wil liggen in je armen,
een knuffel, een kus, niets zo fijn.
Me in alle kou laten verwarmen,
voor altijd bij je willen zijn.
Maar wat betekenen al die knuffels en zoenen,
na al die keren van verdriet en pijn?
Zoiets kan je toch geen liefde noemen?
Waarom wil ik dan toch bij je zijn?
een knuffel, een kus, niets zo fijn.
Me in alle kou laten verwarmen,
voor altijd bij je willen zijn.
Maar wat betekenen al die knuffels en zoenen,
na al die keren van verdriet en pijn?
Zoiets kan je toch geen liefde noemen?
Waarom wil ik dan toch bij je zijn?
Reacties op dit gedicht
| Br0kEn: | Maandag, december 25, 2006 22:46 |
| ja das liefde he dat kan je niet zomaar uitzetten. Kwens je veel sterkte en een liefdesleven zonder pijn knuf bedankt voor je reactie |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Imbroglio. | 
|
|
| Gecontroleerd door: maneschijn | ||
| Gepubliceerd op: 25 december 2006 | ||
| Thema's: | ||